زحل دومین سیاره بزرگ در منظومه شمسی ماست.این سیاره بسیار بزرگ است. شما می توانید نه تا زمین را در یک ردیف پشت سر هم قرار دهید تا هم عرض زحل شوند. اما از انجا که قسمت اعظم ان از گاز ها تشکیل شده است نمی توانید یک وسیله را روی ان فرود بیاورید.

زیبای حلقوی

زحل تنها سیاره ای نیست که حلقه دارد اما تنها سیاره ای است که حلقه ی ان به علت سطح وسیعش برای ما قابل رویت است. حلقه ها از یخ و غبار و سنگ پاره تشکیل شده اند.هفت حلقه اصلی خود از 10000حلقه کوچکتر تشکیل شده اند و تا بیش از 300000کیلومتر امتداد می یابند.

بر باد رفته

حتی اگر می توانستید روی زحل فرود ایید به سرعت توسط بادهای سنگین از جا کنده می شدید. باد های اطراف خط استوا سیاره به سرعتی معادل 1800 کیلومتر در ساعت می رسند. بادهای سخت روی زمین بادهای ملایمی روی زحل به شمار می ایند.

سفر به زحل

در سال 1997 سفینه کاسینی به همراه یک کاوشگر به نام هایجنز به سمت زحل پرتاب شد. کاسینی در ژوءن سال 2004 در مدار جو زحل قرار گرفت و هایجنز در ژانویه سال 2005 روی بزرگترین ماه ان یعنی تیتان سقوط کرد.

من هنوز اینجا هستم!

هایجنز به مدت 5 ساعت اطلاعات را منتقل ساخت اما تنها دو ساعت ان توسط کاسینی دریافت شد زیرا به علت حرکت بر افق تیتان از دامنه برد خارج شد و سیگنال ها را از دست داد. او بیشتر از انتظار همگان در انجا باقی مانده بود.